تمرین: مرحله اول
توصیه می کنم هدف اصلی شما در نخستین ده یا بیست جلسه تمرین فقط آرمیدگی عضلات در بالاترین حد خود باشد. به محض اینکه عادت کردید به سهولت(حتی به هنگام بیداری) به آرمیدگی و استراحت کامل دست یابید، می توانید به مرحله دوم بپردازید.
در مرحله اول باید ابتدا روزی بیست تا سی دقیقه را به این کار اختصاص دهید، نباید به طور کاملا افقی دراز بکشید بلکه طوری قرار بگیرید که پشت با تکیه به بالش بالاتر بماند و نسبت به پاها زاویه ای بیست درجه تشکیل دهد. بازوها باید به دو طرف کشیده شوند، زیرا اگر در طول بدن بمانند، ممکن است به زانوها تکیه کنند. انگشتان نیمه خمیده و پلک نیمه باز باشد، بدن بدون کوچک ترین حرکت، کشش یا سختی قرار گیرد. این بی حرکتی باید همانند سکون یک توده موم باشد. «تمام بدنم منبسط می شود... سنگینی کاملا آرمیده است و آرواره هایم به خودی خود بسته می شوند... بدنم هر لحظه بی حرکت تر می شود.» این عبارات تلقینی(که هر کسی می تواند آن را طبق ذوق خود اصلاح یا تکمیل کند) به منظور سوق دادن جریان اندیشه به سوی هدف نهایی است. این عبارات باید در ذهن به طور یکنواخت تکرار شود تا برای انسان سکون و آرامش به ارمغان بیاورد و مانع از آن بشود که تشویشی در ذهن رسوخ کند تا موجب حرکات کوچک غیرعادی شود. نور ضعیف آسمانی رنگ نیز در زمان آرمیدگی و آرامش اثر مطلوبی دارد.
پس از چند جلسه آموزش، آرامش و سکون با سرعت بیشتری حاصل خواهد شد. به زودی ظرف چند لحظه رخوتی عمومی بر بدن مستولی می شود، جریان آرامش بخش و مطبوعی تمام روان و روح شخص را در بر می گیرد که بسیار عمیق و موثر است و تقریبا حالتی همانند "بی میلی" بوداییان در انسان به وجود می آورد.
علاوه بر تمرین در روز می توان هر شب قبل از خواب نیز این تمرین را تکرار کرد و نتیجه ی مثبت گرفت زیرا این تمرین خواب را آسان تر و توان بخش تر می کند.
ادامه دارد...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر