۱۳۹۴ آذر ۲۸, شنبه

نیروی حال _ قسمت اول(مقدمه)

راهی به سوی سکوت درون

مقدمه
کتاب "نیروی حال" هر چند که مستقیما ارتباطی با ادیان بودایی ندارد ولی بسیار تحت تاثیر این آیین بوده و تقریبا دایرة المعارفی است از آنچه که تاکنون ادیان بودایی در باب "سکوت درون" و چگونگی نیل به آن گفته اند. اگر علاقه مند به یادگیری سکوت درون از دیدگاه ادیان بودایی هستید، خواندن این کتاب را که توسط عارف آلمانی، اکهارت تله، و با ترجمه زیبای خانم غزال رمضانی نگارش شده است، توصیه می کنم. آن چه که در این سری مقالات می آید چکیده ای از این کتاب فاخر و ارزشمند می باشد. ابتدا لیستی از روش ها را بیان می کنیم و سپس به اختصار هر یک از روش ها را توضیح می دهیم.

روش های رسیدن به "سکوت درون" یا "بی ذهنی":
1-      شاهد افکار و احساسات خود بودن
2-      مقاومت نکردن
3-      زندگی کردن و حاضر بودن در زمان حال
4-      بخشایش
5-      معطوف کردن توجه بر بدن و انرژی درونی
6-      مشاهده بر تنفس
7-      گوش کردن به دیگران با تمام وجود
8-      توجه به سکوت بیرون
9-      توجه به فضای خالی(خلاء)
10-   احساس یگانگی کردن بین مشاهده کننده و مشاهده شونده


هستی چیست؟ هستی ابدی است. تنها زندگی همیشه حاضر و فراتر از محدوده ی شکل ها و فرم ها. وجودی که تولد و مرگی در آن متبلور نیست. در هر حال هستی نه تنها ماورای همه چیز می باشد، بلکه در عمق همه چیز هم هست و به نوعی جوهره ای غیر قابل زوال و درونی محسوب می شود. این امر به این معناست که هستی در عمیق ترین لایه ی وجودی شما یا همان خود حقیقی تان قابل دسترس است. اما تلاش نکنید آن را با ذهن تا به دست آورید. سعی نکنید آن را درک نمایید. تنها زمانی می توانید درکش کنید که ذهن تان در سکوت باشد. زمانی که حاضر باشید(در زمان حال)، وقتی که تمام توجه و تمرکز شما معطوف به زمان حال باشد، هستی قابل احساس است. اما هرگز نمی توان آن را با ذهن یا عقل درک کرد. بازیابی مجدد آگاهی از هستی و پیوستن به حالت "احساس _ ادراک" همان روشن بینی است.
بزرگترین مانع در تجربه ی هستی، همسان دانستن خود با ذهن و عقل است که در نتیجه از فکر یک اجبار و اضطرار می سازد. ناتوانی در متوقف ساختن فکر، رنجی دهشت آور است. اما از آنجا که تقریبا همه ما از آن رنج می بریم، آن را ادراک نمی کنیم و به عنوان یک هنجار می پذیریم. این صدای ذهنی به ظاهر معصوم، مانع از این می شود که آرامش درونی که از هستی جدایی ناپذیر است را حقیقتا درک کنید. تفکر زائد یک "خود" دروغین ایجاد می کند که سایه ی ترس و رنج را در ذهن تان گسترش می دهد و توهم جدایی از هستی را ایجاد می کند. اما روشن بینی شامل وضعیت یکپارچه و یکی بودن می شود و در نهایت آرامش را به همراه دارد و پایانی است بر بردگی هولناک از تفکر زاد. و چه رهایی شگفت انگیزی است این!

ادامه دارد...

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر